Van mislukkeling naar geluksvogel
Inmiddels heb ik volledig vrede met mijn ‘zwalkende carrièrepad’, zoals ik dat noem. Maar dat is niet altijd zo geweest. Van huis uit kreeg ik mee: een vaste baan, and stick with it, is een slimme keus. Voor mij dus niet. Ik vond het keer op keer te saai, te weinig uitdagend of betekenisvol. Ik was op een gegeven moment gewoon ‘klaar’ en uitgeleerd met een job of werkgebied.
Toen ik 18 was, ging ik studeren in Utrecht. Omdat ik op school goed was in taal, werd het de toen nog experimentele studie Algemene Letteren. Ik herinner me nog de (enigszins traumatische) reactie van mijn leraar Latijn: “och meisje toch, zo’n ongewisse toekomst.” Hij zag het ‘zwalken’ al ontstaan.
Mijn propedeuse Algemene Letteren viel deels samen met Italiaanse taal- en letterkunde, dus besloot ik gelijk maar 2 propedeuses te halen. Daarna zette ik door met Italiaans, en studeerde af als vertaler. Ik volgde ook bijvakken: Organisatiekunde, Kunstgeschiedenis, Frans en Internationale Betrekkingen. Met wisselend succes overigens, maar dat mocht de pret niet drukken. En tijdens mijn studie volgde en gaf ik grimelessen, werd producent bij een toneelvereniging, en werkte in een broodjeszaak en als secretaresse bij een technisch uitzendbureau.
Na mijn studie volgde een rij aan verschillende banen na elkaar. Eerst banen waarbij ik Italiaans kon gebruiken: het Italiaans Instituut voor Buitenlandse Handel en daarna een Italiaanse bank in Amsterdam. Mijn organisatietalent heeft zich daarna nog verder ontwikkeld toen ik 2 (toevallig tegelijkertijd) zwangere ondernemers verving, die Italian Business Support bieden aan bedrijven in Amsterdam. Ook tolkte ik veel op beurzen, waarbij ik soms ook hielp bij de organisatie. Maar toen hun baby’s waren geboren, en de eigenaressen terugkeerden op hun fort, nam mijn interesse in het werken met Italiaans af.
Toen maakte ik de switch naar marketingcommunicatie, deed een opleiding en had diverse banen in de communicatie en de PR. Bij een marketing-PR bureau werd mijn creativiteit flink geprikkeld, en dankzij enkele Italiaanse merken als klant kon ik daar communicatie, Italiaans, creativiteit en mijn organisatietalent combineren. Als hobby schilderde ik inmiddels enthousiast in het open atelier van een geweldige Curacaose/Bussumse kunstenaar.
– even tussendoor: dit is natuurlijk alvast geen logische carrière, meer een carrière van zijpaden, maar het wordt nog gekker –
Toen een reorganisatie van een PR bureau samenviel met mijn IVF-traject, werd ik zelfstandig PR adviseur. Ik was nét naar de jonge wijk Leidsche Rijn verhuisd, waar 3 ondernemende wijkbewoners een concept store gingen openen, waar ik dolgraag in wilde participeren. Eerst door het geven van knutsel- en schilderworkshops, en enkele maanden daarna werd ik partner en eigenaar van de winkel, BlendUT.
We verhuurden ruimte aan (web)shops die zo hun waar konden tonen in hun stukje winkel, we hadden koffie, taart en tosti’s en er waren workshops, voorleesochtenden, taartenbakwedstrijden, vriendinnenavonden en Italiaanse aanschuifdiners. En o ja, dit alles naast mijn rol als hoofdredacteurschap voor LEVEN! Magazine, een opdracht die ik na de geboorte van mijn oudste zoon als zelfstandige uitvoerde, parttime. In die rol brainstormde ik met collega’s over de inhoud, regelde dat artikelen en foto’s er kwamen en schreef zelf ook veel. Aan mijn tijd bij het tijdschrift en de winkel kwam ook een eind, omdat het me niet meer bracht wat ik ervan verwachtte. Ik koos voor een communicatie-adviesbaan bij een mbo-instelling. Ook ben ik toen een intensieve coachopleiding gaan doen, met veel praktijkervaring, bij Skinnyminds.
En toen… ontdekte ik dat er zoiets bestaat als MULTIPOTENTIALS! Halleluja, wat een herkenning en wat een feest was dat! Ik wist meteen dat dát hetgeen was waar ik me op wilde richten met mijn coaching. Want ik was 48 toen ik ‘ontdekte’ dat ik geen mislukkeling was, wat ik jaren stiekem toch een beetje gedacht had, omdat ik geen eenduidige, logische carrière heb. Maar ik ben juist een geluksvogel, met vele talenten en interesses! En de vaardigheid combinaties daartussen te maken. Ik ben geen specialist, maar een generalist. En dat is heerlijk. Zoals Marie Forleo het zegt:
“Being multipassionate isn’t your Achilles heel, it’s your superpower”